Door: onze Afrika vertegenwoordiger
Hoewel CCI in het 3e kwartaal bezig was met de voorbereiding van een lobby tegen het EU-ACS-verdrag binnen een geplande Pan-African Parliament (PAP)-bijeenkomst in Oeganda, werd de PAP-bijeenkomst zelf voor onbepaalde tijd uitgesteld vanwege onvoorziene gebeurtenissen.
Na een jarenlange patstelling binnen de EU gingen Polen en Hongarije na vrijwaringen voor hen uiteindelijk in juli jl. akkoord, waardoor EU-unanimiteit bereikt was.
Aangezien de ondertekeningsceremonie van het EU-ACS-verdrag vrij plotseling gepland stond voor 15 november in Samoa (Stille Oceaan), richtte CCI zich meer op bewustmaking om landen ervan te overtuigen het verdrag niet te ondertekenen. Een van de activiteiten die door CCI werd ondersteund, was een persconferentie in Nigeria (die het verdrag niet ondertekent) om beleidsmakers en het grote publiek te informeren over de gevaarlijke clausules in het verdrag. Een ander voorbeeld was dat CCI een keynote speaker was voor de online conferentie van het African Christian Professionals Forum (ACPF) waar Henk Jan invloedrijke professionals uit verschillende Afrikaanse landen wist te bewegen hun regeringen te informeren het verdrag niet te ondertekenen.
Nadat de ondertekeningsceremonie van het verdrag had plaatsgevonden, kwam het bericht dat 35 van de 79 ACP-landen niet had getekend. Maar omdat de EU en het OACPS Secretariaat (een door de EU gefinancierde vertegenwoordiger van de ACP-landen in dit verdrag) zware druk uitoefenden op landen om toch te tekenen, tekenden een paar landen ook na 15 november. Een overzicht van de landen die tot nu toe niet tekenden, is te vinden in de tabel hieronder: 18 van de 48 Afrikaanse landen, 8 van de 16 Caribische landen en 5 van de 15 landen. De geel gemarkeerde landen zijn de landen die nauw samenwerkten met de CCI.
Henk Jan’s ontmoeting met de President van Suriname en andere Caribische beleidsbeinvloeders
Omdat slechts de helft van de Caribische landen het verdrag hebben ondertekend (zelfs in het geval van Jamaica met veel bedenkingen over SRHR), begonnen de EU en het OACPS-secretariaat veel druk uit te oefenen op de resterende Caribische landen om alsnog te ondertekenen. Op verzoek van Trinidad & Tobago besloot Henk Jan daarom naar de Caribische eilanden af te reizen om de landen die niet hebben getekend te steunen om stand te houden tegen de druk en om te kijken of de landen die wel getekend hebben hun handtekening terug kunnen trekken.
Volgens onze laatste informatie heeft de EU nog twee landen nodig om aan het vereiste start-minimum te komen om het Verdrag per 2024 in werking te laten treden.
Henk Jan ging eerst naar de eilanden Grenada en Trinidad & Tobago waar hij intensieve gesprekken voerde met religieuze leiders, ministers en parlementsleden. Trinidad is niet van plan te tekenen. Daarna vloog hij naar Suriname voor een ontmoeting met de Surinaamse president en zijn geestelijk adviseur. Hoewel Suriname het verdrag al had ondertekend, kon Henk Jan de Surinaamse President wijzen op de gevaren van het verdrag met de EU. De president was erg geschrokken omdat hij dacht dat het verdrag niet zo’n probleem zou zijn voor zijn land en dat hij zijn presidentiële bevoegdheden kon gebruiken in geval van belangenverstrengeling. Henk Jan vertelde hem dat het verdrag alle macht in handen geeft van de EU, waarop de President onmiddellijk een afspraak maakte met de verantwoordelijke van Buitenlandse Zaken die het verdrag namens Suriname had ondertekend. Henk Jan bedankte de President voor zijn tijd en interesse, waarop werd geantwoord: "Wij moeten u bedanken. God heeft u gestuurd. Zonder Hem kunnen we niets doen”. De President vroeg Henk Jan vervolgens de bijeenkomst af te sluiten met gebed, dat naast betrokkenheid, toewijding en kwaliteit, de belangrijkste basis is voor het werk van CCI.
Met de President van Suriname Chan Santokhi en zijn geestelijk adviseur