Door: John Van Der Brink
De kloof tussen ons en de samenleving wordt in zekere zin steeds groter. Terwijl onze kinderen goed en kwaad leren, leren velen dat er geen goed en kwaad bestaat. In plaats van de traditionele moraal zijn daar homoseksualiteit, genderfluïditeit, abortus, euthanasie, Black Lives Matter, atheïsme, evolutionisme, transgenderisme, drag queens, enz. De schok van de ene nieuwe ontwikkeling is nauwelijks verdwenen voordat er iets anders gebeurt.
Wat gebeurt er met onze jongeren als ze onze huizen en scholen verlaten? Helaas moeten we erkennen dat sommigen zich afkeren. Waarom gebeurt dat? Er kan meer dan één reden zijn, maar het kan voor ons als ouders en voor hen als opgroeiende jongeren nuttig zijn om te begrijpen hoe we zijn gekomen waar we nu zijn.
Ik geloof dat het ‘wokisme’ en de andere immorele praktijken die we vandaag de dag zien terug te voeren zijn op de jaren vijftig. Natuurlijk is dit in zekere zin terug te voeren op onze diepe val in het paradijs, waar de mensheid God de rug heeft toegekeerd en tegen Hem in opstand is gekomen. Maar we worden vandaag de dag “aan de kant gelaten” en er is een patroon en een traject dat deze neerwaartse trend markeert.
Laten we eens kijken naar de afgelopen zeventig jaar en kijken of er een pad is dat laat zien hoe we zijn gekomen waar we nu zijn.
Niet veel van ons zullen zich het leven in de jaren vijftig herinneren, maar sommigen van jullie zullen gehoord of bestudeerd hebben dat dit het decennium was van de burgerrechtenbeweging, de opkomst van de popcultuur en het begin van de seksuele revolutie. Er was grote onrust en culturele ophef als gevolg van raciaal onrecht en tumultueuze opstanden. De massamedia begonnen de publieke opinie te beïnvloeden en traditionele waarden op het gebied van seks werden uitgedaagd. Er leek een beroering in de lucht te hangen – een afwijzing van normen en een lancering naar nieuwe gedachten en nieuwe manieren.
Ook de jaren zestig brachten veranderingen met zich mee. Politiek activisme werd populair, groepsdemonstraties werden een steeds groter expressiemiddel en rock-’n-roll-muziek was geboren. De geest van autonomie was in opkomst. Tegelijkertijd koos Amerika zijn eerste rooms-katholieke president en plaatsten we de eerste man op de maan. Datzelfde decennium werd gekenmerkt door de dreiging van het communisme en de moord op JFK en zijn broer. Een gevoel van angst en onzekerheid overheerste.
De jaren zeventig droegen bij aan de onrust. Dit was het decennium van de ‘ik’-generatie – bij mensen draaide alles om zelfrealisatie en zelfontplooiing. Dit was ook het decennium van Roe v Wade, toen abortus in alle vijftig staten legaal werd. Voeg daarbij de dreiging van een kernoorlog, de desillusie in de regering veroorzaakt door het Nixon-debacle en het voortslepen van de oorlog in Vietnam, en je hebt de ingrediënten voor een culturele revolutie.
Deze drie decennia legden de basis voor radicale verandering in Amerika. Een gevoel van normaliteit verdween. De mens in Amerika ademde een nieuwe bestaansgeest in: tradities en normen zijn niet langer gezaghebbend; alles kan in twijfel worden getrokken en bestreden.
De volgende decennia droegen alleen maar bij tot het verval. Het gebed op openbare scholen werd steeds meer aan banden gelegd en uiteindelijk verboden, de leer van het creationisme werd vervangen door de evolutietheorie, het recht op abortus werd dieper verankerd, zelfs tot laat in de zwangerschap, en het institutionele atheïsme begon wortel te schieten. Politieke corruptie en hebzucht van het bedrijfsleven waren overal aanwezig. Huwelijk en gezin werden vervangen door een focus op carrière en vrijheid van verantwoordelijkheid. Echtscheiding, om welke reden dan ook, werd gemeengoed. In slechts enkele decennia was de emancipatie van de joods-christelijke cultuur voltooid.
De huidige samenleving omvat alle anti-normen van de afgelopen zeventig jaar. Maar het omarmt ook een nieuwe ideologie. ‘Wokisme’ is een verzameling anti-God, anti-norm, ik-isme en anti-standaarden. Alles wat je denkt, voelt of verlangt is oké. Woke is een bijvoeglijk naamwoord afgeleid van Afrikaans-Amerikaans Engels – het betekent ‘waakzaam voor raciale vooroordelen en discriminatie’. De sleutelwoorden zijn ‘vooroordelen’ en ‘discriminatie’. Deze twee woorden worden ingevoerd in een publieke mentaliteit die niet wordt beheerst door standaarden en normen – en het resultaat is chaos. Tegenwoordig lijkt in Amerika niets meer schokkend. Er lijkt sprake te zijn van een voortdurende golf van immoraliteit en onfatsoenlijkheid.
Dus hier zijn we dan in 2023. We leven in een radicaal veranderde/verdeelde samenleving. Zelfs de ‘wereld’ ziet de samenleving op de rand van – wat? Wij en onze studenten leven in DEZE samenleving. Wij zijn geroepen om ouders te zijn, onze studenten op te leiden en voor te bereiden op het leven in DEZE samenleving. Wat moeten we tegen onze jongeren zeggen over de hedendaagse cultuur?
• Identificeer en waarschuw – probeer de wortel van het ‘wokisme’ aan te wijzen, waar het onbijbels is, laat zien hoe je dit kunt vermijden.
• Word actief in het tegengaan ervan. Voel de verantwoordelijkheid die wij hebben tegenover onze medemens.
• Probeer te onderscheiden wat goed en wat slecht is.
Wat betekent dat in termen van waar onze jongeren vandaag de dag mee te maken krijgen – op de universiteit of op de arbeidsmarkt? Het betekent dat wij zelf op de hoogte moeten zijn van wat er in de samenleving gebeurt. We moeten weten waar ideeën vandaan komen, de geest die erachter zit, hoe ze in strijd zijn met Bijbelse normen, enz. We kunnen het ons niet veroorloven om in een geïsoleerde zeepbel te leven.
We moeten ons ook aansluiten bij of steun verlenen aan organisaties die zich verzetten tegen het hedendaagse ‘wokisme’. Er zijn mensen die hun leven hebben gewijd aan het bevorderen van traditionele waarden in Amerika en over de hele wereld, en zij zouden onze morele en financiële steun moeten krijgen. Enkele voorbeelden zijn als volgt.
• NJ Family Policy Center – wetgeving binnen een lokale staat.
• Alliance Defending Freedom – bredere reikwijdte, verdedigt vaak religieuze vrijheden.
• Christian Council International – probeert te voorkomen dat deze zaken zich wereldwijd ontwikkelen.
Het is ook belangrijk om met onze jongeren te praten over hoe we de uitdagingen waarmee ze worden geconfronteerd, kunnen aanpakken. Er zijn mensen die gewoon boos worden als ze zien wat er in onze samenleving gebeurt. Maar we moeten dieper nadenken dan dat. Wat we zien heeft uiteindelijk zijn wortels in onze rebellie tegen God in het Paradijs. Daar verklaarden wij en onze kinderen de oorlog aan God. En nu dragen we dezelfde zaden van rebellie in ons hart die we om ons heen zien gebeuren. Zien we vandaag de dag in de samenleving een weerspiegeling van ons eigen hart? Dan zal onze woede veranderen in verdriet – verdrietig omdat we deze dingen onszelf hebben aangedaan. Het zal ons ook tot gebed aanzetten – dat God een opwekking in ons land zou sturen. Dat lijkt onmogelijk en onwaarschijnlijk, maar de Heer heeft manieren en middelen om een natie, zowel als individuen, tot een plaats van buiging voor Hem te brengen.
Ten slotte moeten we oppassen dat onze bezorgdheid over deze dingen ons niet ‘opslokt’. Het is mogelijk om overdreven bezorgd te zijn over culturele kwesties. Er zijn jonge mensen die alle sportcijfers en -records kennen. Anderen weten veel over films en acteurs. Hopelijk onderwijzen we tegen al deze dingen. Maar zijn wij cultuurjunkies die de nieuwste voorbeelden van ‘wokisme’ kennen? Maken we ons zorgen over het laatste verhaal van Biden of Kamala Harris? Walgen wij van de liberale draai van de media? Is dat wat onze kostbare tijd van genade in beslag neemt? Dan is onze geestelijke positie niet beter dan die van degenen waartegen wij ons verzetten.
Verandering viert hoogtij in de wereld van vandaag. Het is bijna alsof we verstrikt raken in een draaikolk van rebellie, verdeeldheid, onzekerheid en angst. Maar er is één waarheid die onveranderlijk is. Ondanks alle verwarring is er één ding nodig. We moeten leren dat we arme zondaars zijn, dat Christus een rijke Verlosser is, en hoe deze twee samenkomen. Moge de Heer ons en deze opkomende generatie voor tijd en eeuwigheid gedenken.
John Van Der Brink, directeur van de Netherlands Reformed Christian School in Pompton Plains (New Jersey) en lid van de Board of Directors Christian Council International (CCI)